Historia Instytutu
Instytut Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk powstał w roku 1958 jako Zakład Inżynierii Chemicznej i Konstrukcji Aparatury z inicjatywy członka rzeczywistego PAN profesora Tadeusza Hoblera. Zadaniem powstałego w 1958 roku Zakładu Inżynierii Chemicznej i Konstrukcji Aparatury PAN miało być prowadzenie badań w dziedzinie inżynierii chemicznej celem rozszerzenia i znacznego rozwinięcia naukowych podstaw projektowania i budowy aparatury chemicznej.
Do roku 1964 prace badawcze Zakładu wykonywane były w suterenach Katedry Inżynierii i Konstrukcji Aparatury Chemicznej, której kierownikiem był prof. T.Hobler. W roku 1964 Zakład przeniósł się do bardzo skromnych, nie mniej już własnych, pomieszczeń, utrzymując jednak w dalszym ciągu większość aparatury badawczej w pomieszczeniach Katedry Inżynierii i Konstrukcji Aparatury Chemicznej.
W roku 1969 kierownictwo Zakładu przejmuje profesor Andrzej Burghardt. Oprócz badań już prowadzonych zapoczątkowane zostają wówczas prace z dziedziny inżynierii reaktorów chemicznych.
Znaczny postęp w ilościowym opisie zagadnień inżynierii chemicznej, stworzenie odpowiednich modeli matematycznych i komputeryzacja obliczeń umożliwiły podjęcie prac dotyczących optymalizacji procesów i aparatów. Zainicjowano również rozwój kierunków, o podstawowym znaczeniu w rozwiązywaniu zagadnień ochrony środowiska (przede wszystkim oczyszczanie gazów i cieczy).
W roku 1975 Zakład przenosi się do nowego budynku zaprojektowanego w oparciu o koncepcje i założenia profesora T.Hoblera. Od tego momentu dysponuje halą technologiczną specjalnie przystosowaną i wyposażoną w infrastrukturę umożliwiającą prowadzenie badań w skali półtechnicznej. Zakład zwiększa w tym czasie zatrudnienie, które w 1976 roku osiąga stan 80 osób, w tym 29 pracowników naukowych, w większości asystentów, oraz 4 samodzielnych pracowników naukowych (3 profesorów, 1 docent).
W roku 1984, dysponując już kadrą badawczą, na którą składa się trzech profesorów (prof. A.Burghardt, prof. T.Zaleski, prof. R.Krupiczka), pięciu docentów (dr hab. J.Skrzypek, dr hab. J.Buzek, dr hab. L.Buzek, dr hab. A.Jarzębski, dr hab. A.Gawdzik) oraz 13 doktorów i 9 asystentów, Zakład uzyskuje prawa doktoryzowania w zakresie Inżynierii Chemicznej, a w powiązaniu z tym status instytutu przyjmując nazwę Instytut Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk.
W tym okresie wzbogacona zostaje również tematyka prac realizowanych w Instytucie. Oprócz prac z zakresu wymiany masy i ciepła oraz inżynierii reaktorów chemicznych i procesów katalitycznych, zapoczątkowane zostają prace nad adsorpcyjnymi (adsorpcja zmiennociśnieniowa i zmiennotemperaturowa) i membranowymi procesami rozdziału mieszanin, dynamiką procesów oraz prace dotyczące ochrony środowiska, odnawialnych źródeł energii i inżynierii bioprocesowej.
Nie sposób nie wspomnieć w tym miejscu osoby prof. Jerzego Buzka, wieloletniego pracownika Instytutu, który w 1993 roku wybrany został na zastępcę dyrektora ds. naukowych i pełnił tę funkcję do 1997 roku tj. do momentu desygnowania Go na Prezesa Rady Ministrów.
To właśnie prof. J.Buzek zainicjował w Instytucie prace z dziedziny ochrony środowiska, w szczególności ochrony powietrza. Wyniki prac Jego zespołu zostały wdrożone w przemyśle w postaci kilku instalacji odsiarczania spalin. W 1992 roku kierował On ogólnopolskim zespołem specjalistów przy opracowywaniu ekspertyzy PAN w tej dziedzinie i współorganizował Konsorcjum Ochrony Powietrza.
Instytut Inżynierii Chemicznej, reprezentowany przez doc. dr hab. inż. Ludgradę Buzek, był w latach 1997-2003 koordynatorem współpracy prowadzonej w ramach polsko-niemieckiej sieci naukowej ds. Ochrony Środowiska, Bezpieczeństwa Procesowego i Inżynierii Ekologicznej „INCREASE”, w skład której wchodziło w 1997 r. osiem polskich i osiem niemieckich jednostek badawczych. Głównym jej zadaniem była koordynacja realizacji kilkunastu projektów badawczych polsko-niemieckich i multilateralnych, finansowanych między innymi ze środków Unii Europejskiej oraz promocja wyników badań i ich wdrażanie.
W roku 1998 obchodzony był uroczyście jubileusz 40-lecia utworzenia Instytutu, na którym mieliśmy zaszczyt gościć Premiera Rządu RP, prof. Jerzego Buzka, władze PAN z jej Prezesem nie żyjącym już prof. Mossakowskim oraz całą plejadę wybitnych przedstawicieli świata nauki z całego kraju. Był to równocześnie jubileusz 70-lecia urodzin dyrektora Instytutu, prof. A.Burghardta, który na tej uroczystości uhonorowany został przez Premiera Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Od roku 2003 funkcję dyrektora Instytutu pełni wychowanek prof. A.Burghardta, prof. Krzysztof Warmuziński.
Historia